کنترل صادرات؛ جبهه جدید درگیری‌های تجاری جهانی

کشورها، به‌طور فزاینده‌ای محدودیت‌هایی را بر صادرات کالاهای حساس مانند نیمه‌رساناها، اجزای هوش مصنوعی، سیستم‌های محاسبات کوانتومی و مواد مورد استفاده در حوزه نظامی اعمال می‌کنند، در حالی که این کنترل‌ها به‌طور سنتی به عنوان اقدامات امنیت ملی در نظر گرفته می‌شدند، اکنون به عنوان سلاح‌های استراتژیک در جنگ‌های فناوری و تجاری مداوم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

امیلی بنسون، رئیس استراتژی در شرکت آمریکایی «مینروا» (Minerva) گفت: کنترل صادرات به عنوان سلاح‌های تهاجمی با هدف تضعیف توانایی‌های رقبای استراتژیک برای پیشبرد نوسازی نظامی در چند سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته است، اما آنچه در حال حاضر جدید محسوب می‌شود، اتصال مستقیم کنترل صادرات به مذاکرات تجاری است.

جدیدترین نمونه پس از آن بود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در دوم آوریل تعرفه‌های متقابل گسترده‌ای علیه چین را اعلام کرد. در پاسخ، پکن صادرات عناصر خاکی کمیاب را به حالت تعلیق درآورد، اقدامی که باعث کمبود عمده عرضه در صنعت خودروسازی اروپا شد و به ویژه بر شرکت‌های بی ام‌ دبلیو و مرسدس بنز تاثیر گذاشت. چین حدود ۷۰ درصد از تولید جهانی عناصر خاکی کمیاب و ۹۰ درصد از ظرفیت پالایش جهانی عناصر خاکی کمیاب را کنترل می‌کند، اگرچه فقط ۳۴ درصد از ذخایر در داخل مرزهای آن قرار دارد.

خبرگزاری آناتولی گزارش کرد، این تسلط همچنان مزیت استراتژیک کلیدی است، زیرا طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی انتظار می‌رود تقاضا برای عناصر خاکی کمیاب تا سال ۲۰۴۰، به میزان ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش یابد که ناشی از رشد فناوری‌های دیجیتال، هوش مصنوعی و گذار به انرژی سبز است.

توافق موقت عناصر خاکی کمیاب که در ۱۱ ژوئن بین آمریکا و چین حاصل شد، تسکین محدودی ایجاد کرد، اما نگرانی‌های گسترده‌تر در مورد دسترسی بلندمدت به مواد حیاتی را برطرف نکرد..

انتهای پیام